مدیتیشن و عشق

عشق تجربه ای روحانی است که با جریان و جوشش انرژی درون همراه بوده و میتواند حس عمیقی از نشاط ، مستی ، سبکی ، آرامش و رهایی را با خود داشته باشد و در صورت هدایت، نیروی عشق عامل حرکت معنوی و سیر و سلوک فرد شده و عاشق را به سمت وحدت وجود ، بی خودی عرفانی و کشف خداوند میکشاند.عشق نیز میتواند دارای ابعاد ذهنی باشد

بالطبع عشق واقعی جنسی روحی داشته و این نوع عشق مثل نیرویی کیمیایی وجود فرد را متحول میکند و ناخواسته نفس فرد ذوب میشود، به عبارتی خودذهنی خاموش شده یا به تبع خودروحی به سمت معشوق و بعدها انرژی طبیعت جهت گیری میکند. وقتی با نیروی عشق، روح فرد به رستاخیز در می آید تمامی لحظات عاشق غنی شده و کیفیتی روحانی پیدا میکند و روح بیدار در لابه لای حرکات فرد جریان دارد، نگاه و حواس عاشق عمیق و متفاوت میباشد، کلام عاشق متفاوت میباشد، راه رفتن و حتی نفس کشیدن او متفاوت میباشد و کل زندگی فرد عاشقانه و آگاهانه خواهد بود به عبارتی عاشق با هر عملی در مراقبه و نیایش میباشد، حضوری پُرانرژی و وجودی با خیروبرکت خواهد داشت.

انسان بدون عشق یعنی بدون روح! به عبارتی نشانه بیدار بودن روح افراد داشتن کیفیت عشق در وجود میباشد، پس اگر سیستمی با پرورش و بیداری روح، تجربه و کیفیت عشق را به همراه دارد برعکس، جوشش عشق نیز در صورت تمرین و شکل گیری میتواند موجب بیداری روح گردد، حال اگر هردو آنها یعنی تمرینات ریاضتی و روحی با تجارب یا تمرینات عشقی با هم جلو رود، مسیر سیر و سلوک و تکامل روحی هموارتر میشود. عاشق همیشه برنده ست.

با توضیحات فوق نقش و معجزه مدیتیشن در مکاشفات عشقی بیشتر معلوم میشود. تمرینات مدیتیشن با کنار زدن موانع رستاخیز عشق یعنی با شکست حصارهای ذهنی و کنترل نَفس و از طرفی بیداری و جوششهای روحی به فوران عشق در وجود فرد و رشد عشق الهی در جوامع کمک میکند.

منبع؟http://www.meditatorhouse.com/love.htm